درمان IVF یک تکنیک باروری است که برای کمک به زوج هایی که مشکلات ناباروری دارند به طور طبیعی باردار شوند.
IVF با جمع آوری چندین تخمک بالغ از تخمدان های زن، لقاح آنها با اسپرم در محیط آزمایشگاهی و قرار دادن جنین های حاصل در رحم انجام می شود.
روند درمان معمولاً شامل مراحل زیر است:
- . تحریک تخمدان: از داروها برای تحریک رشد فولیکول ها (کیست تخمدان) در تخمدان زنان برای تولید بیش از یک تخمک استفاده می شود.
- . جمع آوری تخمک: تخمک های زنان با استفاده از سوزن و با کمک سونوگرافی از واژن جمع آوری می شود.
- . آماده سازی اسپرم: نمونه های منی از مردان جمع آوری شده و در آزمایشگاه پردازش می شود.
- . لقاح: تخمک و اسپرم با هم در آزمایشگاه جمع آوری می شوند و لقاح انجام می شود.
- . انتقال جنین: جنین های حاصل معمولاً بعد از 2-5 روز به رحم منتقل می شوند.
IVF می تواند برای بسیاری از زوج ها گزینه موثری برای حل مشکل ناباروری خود باشد، اما همیشه موفقیت آمیز نیست. میزان موفقیت درمان به عوامل زیادی مانند سن، کیفیت تخمک و اسپرم و پروتکل درمان بستگی دارد.
چه کسانی می توانند لقاح آزمایشگاهی (IVF) را انجام دهند؟
درمان لقاح آزمایشگاهی (IVF) ممکن است گزینه ای برای زوج هایی باشد که مشکلات ناباروری دارند. با این حال، مناسب بودن درمان به سن زوج، وضعیت سلامتی آنها، علت ناباروری و عوامل دیگر بستگی دارد.
نامزدهای مناسب برای درمان IVF ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- انسداد یا عدم وجود لوله ها در زنان (لوله ها به تخمک اجازه می دهد تا به رحم برود)
- تعداد کم اسپرم یا عدم تحرک در مردان
- تخمک گذاری در زنان (مشکلات تخمک گذاری)
- زنان پلی کیستیک با افزایش مشکلات هورمونی، مانند سندرم (سندرم تخمدان پلی کیستیک).
- مشکلات ژنتیکی در تولید اسپرم در مردان
- مشکلات ساختاری در زنان، مانند آندومتریوز، فیبروم رحم یا سایر مشکلات رحمی.
درمان IVF نیز گاهی برای ناباروری غیرقابل توضیح استفاده می شود. با این حال، موفقیت درمان به عوامل زیادی بستگی دارد و همیشه تضمین نمی شود. مناسب بودن درمان پس از ارزیابی جامع توسط متخصص ناباروری مشخص می شود.
درمان IVF بدون دارو چیست؟
درمان IVF بدون دارو، در آزمایشگاه که نوعی درمان لقاح است و به معنای عدم استفاده از داروهای هورمونی مورد استفاده در IVF است.
در درمان متداول IVF، از داروهای هورمونی برای تحریک فرآیند تخمک گذاری در زنان استفاده می شود. این داروها به آنها کمک می کند تا بیش از یک تخمک تولید کنند. سپس این تخمک ها در شرایط آزمایشگاهی جمع آوری شده، بارور می شوند و جنین های در حال رشد در رحم زن قرار می گیرند.
تخمک گذاری طبیعی یک زن به طوری که از دارو استفاده نمی شود. یک یا دو عدد از تخمک‌هایی که به‌طور طبیعی توسط تخمدان‌ها تولید می‌شوند جمع‌آوری می‌شوند، بارور می‌شوند و به عنوان جنین در حال رشد به رحم زن منتقل می‌شوند.
IVF بدون دارو ممکن است یک گزینه درمانی کمتر محبوب برای برخی از زنان باشد. با این حال، این روش اغلب با شانس بارداری کمتر و میزان موفقیت کمتر همراه است. همچنین، IVF بدون دارو ممکن است به نظارت دقیق‌تر و سونوگرافی‌های بیشتر برای پیروی از چرخه تخمک‌گذاری طبیعی زنان نیاز داشته باشد.
میزان موفقیت درمان چقدر است؟
میزان موفقیت درمان IVF بسته به عوامل زیادی می تواند متفاوت باشد. این عوامل شامل سن زوج، علت ناباروری، پروتکل درمان، داروهای مصرفی، کیفیت جنین و تعداد جنین های منتقل شده می باشد.
به طور کلی، میزان موفقیت IVF از حدود 30٪ تا 50٪ در هر سیکل متغیر است. با این حال، این نرخ ها بسته به عامل سنی می تواند بسیار متفاوت باشد. برای مثال، میزان موفقیت عموماً در زوج‌های جوان‌تر از 35 سال بیشتر است. در زوج های 35 تا 40 ساله، میزان موفقیت می تواند از 30٪ تا 40٪ باشد، در حالی که در زوج های بالای 40 سال، میزان موفقیت می تواند بین 10٪ تا 20٪ باشد.
تکنیک های مورد استفاده در طول عمل نیز می تواند بر میزان موفقیت تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، با استفاده از تکنیک هایی مانند لانه سازی کمکی و تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) میزان موفقیت ممکن است افزایش یابد.
میزان موفقیت به انتقال بیش از یک جنین نیز بستگی دارد. زمانی که بیش از یک جنین منتقل می شود، احتمال بارداری افزایش می یابد، اما در عین حال خطر چند قلویی افزایش می یابد. بنابراین در اکثر کشورها انتقال یک جنین توصیه می شود.
